Yağmur Damlası Şiiri - Melek Dalgıç

Kalbimin kapısı kırıldı
Rüzgar alıyor
İçerisi boşalıyor
Oysa tutunabilmeliydi
Çiçeklerin kökleri
Kökleriyle birlikte uçuyor
Muallaktayım
O sevgiden eser kalmamış
Hangi dağın rüzgarı
Hoyratça davranıp savurmuş
Yitik kelimeler
Hangi cümle okunsa
Bir yanı eksik mi kalırmış
Mazi kara bir bulut
Gelen gideni unuttururmuş
Çiçekler saksıda hapis
N e bir adım ötesi
Ne sonrası
Mutluluktan yoksunmuş
Kırlarda çiçek saksıdan yoksun mu
Güneşle konuşur
Yıldızla uyurmuş
Mutluluğa tek bir boyutta bakma
Görebilirsen
Çiçekte bir yağmur damlası bile
Mutlulukmuş