Yağmur Damlalarının Ardından

sesinin teni soğudukça bedenimde
usumun kıvrımlarında keskin çizgiler
çizgilerinde kanlı katliamlar

mesela
uçurumlardan aşağı bir dağ devriliyor
bir ırmak küskün çekiliyor göz yatağına
ah! fırtına kanadında bir kırlangıç
pençesinde kızıl atmaca

güneş
en bıçkın ayazını giydirirken gözlerine
bende hep yılgınlık hep uçurum boğazıma sarılan
ah! ikimizi nasıl öldürdün yâr

oysa
yaratıcı baharların vardı senin
ünlü ressamlara renk olan sıcaklığın
sonu merak uyandıran ketum masalların
çölleri ıslatan bedevi bulutların

unuttuğunda
sonsuz yoksunluğun hatta dünya değiştirmişliğin
eksildikçe ruhumda evrenin sırlarını titreten
senli çoğalan hücreler kabına sığamayan
kasırgalar var

ah! içimde ağlayan bir karanfil
içimde büyüyen yara büyüdükçe bedenimi saran örümcek ağı
ah! içimde ölen bir kelebek

uzaklardan
gelincik gözlerinle izlerken beni
gözlerimin vadisinde koşturan deli taylar
kalbimden geçen trenler var paslı raylardan
yıpranmış bir ceket üstümde
senden kalan

derinlerden
ah! derinlerden gelen bir ıslık var kalbimde
sürekli seni hatırlatan içimde şıvkınlanan ağaç
bir çocuk var sana aşık

senin
bir gülümsemenle
kalbimden savrulacak binlerce konfeti...

ayşe uçar
07092023
08:54