Yağmur Damlaları Şiiri - Arman Marazyan

İstinye'ye dostlarınla beraber bi cafeye eğlenmeye gitmişken,
Gittikçe şiddeti artan bi Eylül yağmuru yağmaya başlar...
Hemen toparlanıp, açılan şemsiyelerin altına kaçışmaya başlar insanlar...
Oysa anlamazlar.
Yağmur, insanı sadece ıslatmaz...

Bi sigara yakarsın onlara nazire etmek için.
Derince bi nefes çekersin içine boğaza karşı.
Varsın yağmur damlaları sigarana vursun.
Korkma sigarana kıyıp söndüremezler.
İki parmağının arasında ıslanan sigaranın,
Tadı biraz sertleşir en fazla...

Aldırma etrafta yağmurdan kaçmaya çalışan insanların,
Sana tuhaf tuhaf bakıp hakkında konuşmalarına.
Yağmurun kıymetini bilseler kaçmazlardı zaten.
Gün gelecek yağmur yağsın diye yalvaracaklar...

Uzaklara bakan gözlerini sal gitsin gecenin karanlığına doğru,
Ne görmek istiyorlarsa bırak onu görsünler.
Senin yüreğin bulutların üstüne çıkacak ya,
Gerisi pek de mühim değil.
Kimse bilmez çünkü,
Gökten düşen yağmur damlalarının her birinin
Bulutla insan arasındaki tek bağ olduğunu.
Kimse bilmez çünkü,
Ancak onlar sayesinde yüreğinin bulutların üstüne çıkabileceğini...