Yağmur Damlaları 27 Şiiri - Füsun Uluşahin

Yağmurlu bir akşam üstüdür zaman.
Sevdiğin ile el ele dolaşırsın,
Şehrin en sevdiğin sokaklarını.
Derken bir parka çıkar yol.
Görünüşde çocuk parkıdır.
Kayak, salıncak, tahdirevalli.
Akşam olduğundan sessiz ve sakindir.
Tam da o anda,
İçinde ki çocuk haykırır.
Ne duruyorsun kaysana.
Farzet ki sonunda sevdiğin var.
Kay ve düş onun güvenli kollarına.
Sonra sallan mesela uçarcasına.
Uçsuz bucaksız sevdaya ulaş.
Arada tahdirevalliye de bin.
Tart karşındakini,
Ne kadarını kaldırabilir acaba.
Kısaca tadını çıkar parkın.
Belki de tekrarı okmayacak.
Ama yaşa korkusuzca o anı,
İçinden nasıl geliyorsa öyle.