Üzüntüm çamlar misali devrilen dostluklara
Gecenin karanlığı değil ürkünç olan, yalnızlık
Aydınlık özlemi içimizde güneşin sıcaklığı
Oysa yakarmış güneş, kavururmuş hasret
Yağmur’muş mutluluk; düşlenmesi gereken hasret
Şemsiyedeki tezatlık, aslında güneşe açmak lazımmış
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
