Yağmur Beklemek DENEME Şiiri - Ali Yüksell

YAĞMUR BEKLEMEK

Yağmur yağmıyordu ıslatmıyordu saçlarını, saçlarına hiç dokunmadım; dayayıp burnumu buklelerine hiç koklamadım saçlarını. Hiç bir fotoğraf karesine sığamadım onunla hep dışında kaldım. Hiç bir aşk yaşamadım. Çocuk kalmak için çırpınıp durdum. Aldırmadım “büyüdün adam oldun”lara. Aradım içimde büyüyüp duran aşkın sahibini. Bazen bekledim bulması için beni.

Yağmur yağmıyordu. Ellerinde eldiven vardı zaten ıslatamazdı. Ben bilmem nasıldır elleri hiç elini tutmadım. Tutması için uzatmadım. Sakındım bazen saklandım. Elleri güzeldi eldivenin içinde. Ellerimde olmadığı için severdim ellerini. Elime geçse elleri. Elleriyle öldürebilirim kendimi.

Yağmur yağmıyordu. Toprak saklıyordu kokusunu içinde. Yağmuru bekliyordu. Yağmur yağmıyordu. Saçakları buz tutmuyordu evlerin. Denizin içindeyken yağan yağmurları hayal edemiyordum çünkü unuttum.

Yağmur yağmıyordu. Tenine düşmüyordu damlalar. Üşümüyordu. Teninin sıcaklığını bilmiyordum. Bilmiyordum korkumun nedenini. Neden soluğumu keserdi varlığın. Neden kalbim kaybederdi ritmini. Neden senden çok bu senden öncesini severdim.

Yağmur yağmıyordu. Düşen damlalar yoktu. Kimsenin gözyaşları da akmıyordu yağmur sanalım çünkü ne bir gelen vardı ne de bir giden. Bir bekleyiş bekleniyordu sadece. Kapının arkasında açılmasını bekleyen bir bekleyiş değildi kapıyı kırıp girecek bir bekleyişti.

Yağmur yağmıyordu. Çöl anlatamıyordu derdini yağmura. Kavrulup duruyordu kendi içine dönüp kendi tepelerini kuruyordu. Savrulup duruyordu rüzgârla tutunacağı yoktu. Parça parça savruluyordu oradan oraya. Yağmur yağmıyordu.

Yağmur yağmıyordu. Ağaç son yapraklarını da döküyordu. Gücünü yitiriyor yeniden can bulmak için dallarında bekliyordu. Faydasızdı boşunaydı. Çaresiz kendine gömüldü o da köklerini uzattıkça daha derinlere yitirdiği güçle yaklaşıyordu sona ve biliyordu ki aramak umuttur biliyordu ki eğer sonunda ölüm olsa yine arayacak, eğer aramazsa zaten ayakta bir ölü olacak.

Yağmur yağmıyordu..................