Yağmur Başağı Şiiri - Selçuk Kiraz

gülüşlerini saklayan martıların
dağlara uzanan kanatlarında
geldin

falı bitmiş papatya
hüznünde tanıdım seni

sesin
postane raflarında
yazıldıkça kumsallara koşan
yaz aşkıydı

her sabah adımların büyürdü
sana uyanan kaldırımlarda

özleminle yeşeren ağaçların
coşkusunda düşerdi gözlerine
buğday başağında gizli
yağmur damlası

pencerende
sağanak yağışlı saçların
yıldızların düşmesini beklerdin

farklıydın
mercansı düşlere dalardın
boş sıraların en kuytu
karanlığında

çıkış zilini bekliyordun
bulutların öpmekten
sakındığı bu şehirde

yükselirken sessizliği
yorgun aşkların
bakışlarını kaçırırdın
soğuk ışıklardan

gittin
kelimeleri kırılmış
şiir sessizliğinde

ardında meltemleri bırakırken
kumbaramda biriktirdiğim
bakışların kaldı

yalnız kalan yaşam sahnesinde
kıyısına vuracak liman
bulamadığın zaman
yağmurun bittiği yere gel
balıkçı ağlarına takılan
yakamozlarda bulacaksın
beni