Yağmur Akşamları 4 Şiiri - İbrahim Çelikli

emme yeğeni Sadık Hoca öylemiydi
esgerlikde talim etdiri ğibi
Allah-u ekber güpür-güpür yat
Allah-u Ekber gak

Adam cami odasına sinlenip durmazdı
hasdayı masdayı zeyaret eder
tarlada yolmacıya, dağda oduncuya yardım eder
bu köyden evlenmese de
bu köyde ilelebet dursa olmamıydı
nasip işde!

onun gibi hoca bu köye bi da zor geli
Sadık Hoca bu köyden ayrıldı ğetdi öyle demi
bayramda-şarda geli bi zeyaret eder
kim hasda kim yatar sorur-soruşdurur
senden-benden eyi takip eder

“falanca deyze hasdaymış nası oldu” deye
gelib-ğedenine selem eder
o da köyün bi evladıydı vesselam
köyün çocuğuna da dovaları eyi belletdirdiydi
ona ğelesiya hani,
ondan sonrakınnar da zati belli
bas-baya(ğı) beynamaz hepsi”

“-hoca dediğin camiyi sevdirmeyi becermeli
bi bakarsın;
orda oyun oynayan çoluk-çocuğu, kovalar,
bahçasını ekdi deye etrafını çonalar
hoca kısmı dediğin,
açcık mencilis adamı olmalı de(ğil) mi
Sadık Hoca ğibi”

“-bi de hincikinnere bak
eskinki ğibi minareye çıkıp da ezen okumak yok
bi zamannar da, minareye çıkan
hep aynı şerefe deliğine ünnemeyodu ya neyse,
...
aporloo deye bişiy çıkardılar
aşşadan ünneyviriyo,... tamam”

“- len onu daa nassı olsa cömat gelmeye deye
adam ezeni gasede almış yattığı yerden
teyibinen zabah ezenini okuduyomuş,
aynı gasedi gışın yadsı ezeninde de goyunça
ahali uyanmış
govmuş aşırmışlar..”