Yağmur Ağlıyordu Şiiri - Hacı İbrahim Sağır

"Gözüyün önüne bak oğlum" derken,
"Kendine dikkat et aman ha" derken,
"Güle güle git selametle" derken,
Anam ağlıyordu, mevsim hazandı.

Kimseye kızmam, buraya ben geldim,
Adı gurbet derler, vatanım bildim,
Gönlümde fırtına, kabımda seldim,
Sözüm ağlıyordu, mevsim hazandı.

Beyaz kağıt dostum oldu her gece,
Derdim anlattım ona hece hece,
Kimseler sormazken halimiz nice,
Dizem ağlıyordu, mevsim hazandı.

Gönül sancılanırsa arar derman,
Ne durdan anlar, ne dinler bir ferman,
İşte o vakit hal yaman ki yaman,
İçim ağlıyordu, mevsim hazandı.

Hasretle geçti hep bizim ömrümüz,
Yüzümüz güler, ağlardı özümüz,
Bir haber diye yoldayken gözümüz,
Gözüm ağlıyordu, mevsim hazandı.

Düşünürken iyidir anam zahir,
Bir haber ulaştı, canıma dair,
"Yetiş dediler" düştük yola bir bir,
Özüm ağlıyordu, mevsim hazandı.

Niye yolları açık edemedik,
Bize engel oldu yetişemedik,
Son bir kez koklaşıp öpüşemedik,
Yazım ağlıyordu, mevsim hazandı.

"Nasıl bilirdiniz? " dediklerinde,
Yağmur ağlıyordu, mevsim hazandı.
Toprağın koynuna koyduklarında,
Yağmur ağlıyordu, mevsim hazandı.

Hacı İbrahim SAĞIR
28 Ocak 2016