Yağmur Adam Şiiri - Hamza Çobanoğlu

Taptaze bir sonbahar sabahı
Derinden bir ah çekerek uyandı yağmur adam
Toprak yozlaşmış, deniz yozlaşmış, bitki yozlaşmış...
Boncuk boncuk taneciklerini bırakacak
Ne değerli bir can,
Ne de candan bir varlık bulamadı.
Bulutlar ağlamaya hazırlanırken
Garip bir sükut içinde yağmur adam,
Şaşkın şaşkın kaçışan insanları anlayamadı!

Taptaze bir sonbahar sabahı
Sırılsıklam, yollarda yağmur adam
Sahillerde, caddelerde, meydanlarda...
Bir güzelin peşinde, bir hayalin, bir mucizenin...
Dudakta bir gülümseme;
Bir mutluluk ibaresi, bir coşku, bir heyecan...
Sırılsılam olmuş, kalp yareler içinde!
Uyandı o buhranlı uykusundan,
Sonuna kadar, içtenlikle açtı yüreğinin kapılarını
Candan bir varlık için,
O sımsıcak, o tarifsiz, o en masum bakış için.