Yağmur Adam Şiiri - Osman Balkıs

Fırtına öncesi sessizliği gökyüzünün,
Ağır ve dolu,yumruk yumruk.
İçinde sancısı boğum boğum yanlızlığın,
Bir adam,yağmur adam.

Çöl ve insan
Çölleşen insan
Çokluğunda kum tanelerinin,
Yanlızlığında bir kaktüsün
Ve susuzluğunda.

Ey yağmur gönder kasırgalarını,
Aylardan nisan.
Yağmur yağmur,bulut bulut,
Harmanlansın
Harmanlansın insan,

Miladımı fırtınayla karşıla ey zaman,
Ben baharın güleç yüzlü çocuğu.
Gök yırtılsın,
Yırtılsın perdeleri çağın,
Yüzünün maskeleri kentin.
Haki bir balçıkla sıvansın sevda,
Damar damar yeniden filizlensin,
Öz görünsün,
Özgürlük şimşek gibi parıldasın.

Gelen haberdir ilkbahardan,
Hasret,tevekkül ve çıdam.
Beklemede yağmur adam.
Ha yağdı,ha yağacak,
Şiirin kıyısız okyanusuna,
Yelkenleri aşk,
Rüzgarı sevda,
Menzili mavera,
Bir gemi kalkacak.
18.04.2006/İstanbul