Yağmur Açmazı Şiiri - Hürdoğan Aydoğdu

YAĞMUR AÇMAZI

Sokakta dilencilerin
Aç mezarlarının üstüne
Dağda ölülerimize
Kentte kendi halimize
Kor yüreklerimize
Yağmur yağıyor.

Islanıyor ekmek torbalarımız
Kurşun gözkapaklarımız
Yol yürüyen ve terleyenlere
Başka şey bilmeyenlere
Yağmur yağıyor

Dilimizde sözümüz paslanıyor.

Meşe ormanından esiyor bir yel
Üşüyor gökte yıldızlar
Üşüyor kundakta bebek
Köşedeki ihtiyarın asırlık düşleri üşüyor
Aklına gençliğinden türküler üşüşüyor
Yağmur yağıyor.

dışarıda tek başına incecik bir çocuk sesi
Dolaşıyor elleri meraklı, gözleri diri diri
Yaşamı paramparça koskocaman
Ve küçücük
Yağmur yağıyor.

Kıpırdıyor yağmurun tülü
Aynı gurbet ekmeğiyle beslenenlere
Aralanıyor. İçlerinde kocaman
Oyuklar bırakıyor
Yağmur yağıyor.

Hafızası olmayan deniz
Üşüyen düşleri yıkıyor durmadan
Elleri cebinde, gece serinliği ile yıkıyor
Yıkıyor tuzla,köpükle
Yağmur yağıyor.

Geceler karanlıklara yaslanıyor.

Yılanlı dağına kar,
Ali Boğazına bomba yağıyor.
Kan akıyor ırmaklardan
Ölenlere çetele tutulmuyor
Belki de ondan yağmur yağıyor.

Susuyor şehirler, yollar susuyor
Dağda namlular konuşuyor
Ovada tank paletleri.

Hücresinde bir mahkum
Asıyor ranzasına kendini
Duvarlar susuyor.

Süngülerin kanını yıkıyor
Yağmur, yağıyor, yağıyor,yağıyor….

Hürdoğan Aydoğdu