Yağmur Şiiri - Ferhat Eren

Çiseleyen yağmur, damlaların soğutmuyor yüreğimi,
Sağanaklarını gönder, ruhumun korlarını serinletsin.
Yanmasın hasret,
Tutuşmasın özlem,
Kara kömürler olmasın bahtım.
Kalbimin vuruşları bastırıyor gök gürültülerini,
Beynimde çakan şimşekler sesin,
Fırtınaların değil geceyi yırtan,
Yüreğimdeki sevdayı kaldırım taşlarına gizledim adım adım.
Özlemlere, sabırlara anlam oldu adım.

Bir yıldız kaydı yine uçtu gitti.
Acelesi vardı kavuşmak için uzaklarına.
Aynı dilekleri tuttum bildiğin,
Kabul olacakmış gibi umutlandım.
Özenle okudum bütün duaları, bildiğim…

Taşlaşmış kalpler gördüm çöl kayaları gibi.
Dibinde çiçekler açmayan,
Menfaatlere kul olmuş.
Sevgiden nasipsiz,.
Ürkek ve sessiz dökülüşünü güçsüzlük zannedip,
Kendini bentlerden güçlü görmüş vicdanla.r
Yarınlarda sel oluşunu görünce ne de küçük olacaklar…

Bırak gözyaşları bilsinler yüzümde bıraktığın izleri,
Dağa çıkınca dağdan büyük zanneder kendini ahmaklar.
Çiçekleri yenecek ot gibi görür sesleri yüksen çıkan yaratık.
Sen sula ki yeşersin yeniden baharların,
Büyüsün, yüreklere ekilen sevgi tohumlarımız.
Büyüsün ki umut olsun yarınlarımız…