Yağmur Var Şiiri - Mim Mustafa Hakan

Yağmur var, kapı sessiz, camlar damla damla ağlar.
Sokaklar kimsesiz, çatılar oluk oluk çağlar.

Yağmur var, nârâ atar rüzgâr, uğul uğul eser.
Hüznü seyreder nazar, şehir levha levha mahşer.

Yağmur var, dallar yeşil sükûn, ışıl ışıl yaprak.
Toprak uyanık, çiçek coşkun, şebnem şebnem parlak.

Yağmur var, gökten huzur iner, çisil çisil bulut.
Tohum sevinçten çatlar, dokur iplik iplik umut.

Yağmur var, her katrede melek dua dua nâzır.
Kuşlar şahittir hâle hâmuş, ürkek ürkek hâzır.

Yağmur var, o nevha-ger değil bahar bahar müjde. Nâdan bînasiptir ondan, der hazân hazân mürde.

Yağmur var, mücessem bir rahmet, mühür mühür hikmet.
Yûnûs, sakın zannetme zahmet, sofra sofra nimet.

Ocak 2018

1. Hâmuş: Sessiz, susmuş
2. Nevha-ger: Mâtemle feryat eden, ölü arkasından ağlayan kimse Tevfik Fikret’in Yağmur şiirine bir gönderme
3. Bînasip: Nasipsiz
4. Mürde: Ölü
5. Mücessem: Cisimleşmiş, şekle bürünmüş