Yağmur Şiiri - Akın Akça

Kapkaraydı: yağmur yağdı, balkondan bakmıştık
‘Antalya-şehir içi-banknotları’ gibi
Bir arıza, şu Ankara’nın taştan oyma kaldırımları da.
Toprak kokusu: o ama, yine vardı!

*

Ellerini aç ona,
(Berrak havaya; toprak kokusuna; gökkuşağı’na, kararan)
Avucunda evir ve sıktığınca sıradışı’sın -
Yumdukça ‘boğum parmakların’ı, doğru
(Yağ damlatan-yeni yetme, ilk nefes-yürüteç-bebeğinin)
Avuç içlerine! ...
-Suyu or’da -biliyorsun- bulacaksın.

Ve oradan doğru var
Bir tünel:
Çatala ayrıldığı yerde onun;
Elvermiş, uzanıvermiş, bir patika
Senin diğer eline -
Hayata uzattığın-elin’e.
Ve diğer patikaysa gidiyor
Gözlerine -
Bakmaya doyamadığım.
Ve gözlerin o zaman çiçek açıyor:
Gördüğüm en güzel çiçek tarlası!
Goncalar gibi açıyor kendini yüreğin,
Gözün ilettiği damlalardan.

-

türetilenler:

Antalya-şehir içi-banknotları’ gibi bir arıza
Yağ damlatan-yeni yetme, ilk nefes-yürüteç-bebeğinin