Yagmur yagiyor.. Uzun zamandir yagmamisti...Ozlemisim aslinda yagmuru da. Istanbulda da ne guzel yagardi...Yagmur yagdiginda ne kadar da sessiz olurdu evin onunde ki bahce. Salincakta sallanan cocuklar, onlara goz kulak olan anneleri, sag tarafta buyuk cimlik alanda top pesinde kosturan ve bagirisan cocuklarin sesleri...Hicbirini duyamazsiniz yagmur yagmaya basladiginda..Sanki herkes yerini yagmura birakmis, onun sesini dinliyor olurdu.
Burda da yagmur yagiyor su anda, ben de yuregimin sesini dinliyorum yagmurun fon muzigi esliginde.Diyor ki bana ozledigini kabul et Istanbul' u. Yalniz oldugunu kabul et. Bir yalnizlik sarkisi soyluyor sanki, tanelerinin cam kenarinda cikardigi seslerin ritmi esliginde.
Goklerden yagan bu su damlalari olmasaydi ne kotu olurdu degil mi? Muziksiz sarki soylenir mi hic? O zaman kalbimin sesi bile yalniz kalirdi ortalikta.
Siddetini arttirmaya basladi yagmur sanki bana birseyler demeye calisircasina. Sanki durgun yuregimi heyecanlandirmak istercesine. Sanki birileri duydu bu dediklerimi de bana "Hayir! Yalniz degilsin orda! " diye haykirdi delicesine yureginden. Bulutlar da aldi getirdi o cigligi yagmur olarak, bana gonderdi hemencecik...
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta