Yağmalama Şiiri - Hüseyin Turan

Girdik gönül kapısından, indirdik tüm perdeleri; Dünya alem üryan bize, yağmaladık biz her yeri. Dönerek varırız aşka, menzilimiz başka başka; Vurduk nefsimizi taşa,yakarız tüm bedenleri,, Dağımız yüceden yüce, yolumuz inceden ince; Biz gideriz gündüz gece,yağmalarız geceleri... Gönüldür bizim işimiz,,dosta olur gidişimiz; Yakar alemi düşümüz, yağmalarız tüm düşleri. Dünya malından geçeriz, karayı aktan seçeriz; Yedi deryadan içeriz, anlarız biz sevenleri. Yiyen bilir balımızı, seven anlar halımızı, Tutmasınlar salımızı, yağmalarız çiçekleri. Ağaç olur dal veririz, dallarda meyve veririz; Nice hallere gireriz,biz severiz sevenleri... Nice sevenleri gördük, sırrımızı dosta verdik; Hem dirildik hem de öldük,yağmalarız gönülleri.. Ezeli değil halımız, dikenli değil çalımız; Kimsesiz gider salımız, severiz biz erenleri... Kelebek olur uçarız, çiçek olur gül açarız; Aleme reyhan saçarız,ağlatmayız sevenleri.. Sırrımızı serdik yere, verdik elimizi ere, Aktık dereden dereye,sularız biz alemleri.. Tuttuğumuz yol incedir,.hem karanlık hem gecedir; Bilinmez bir bilmecedir,biz anlarız bilenleri. Erenler köşkünde durduk, sevgiyi alemde bulduk; yandıkça yandık kavrulduk, biz severiz dönenleri(semah) Kırklar kapısından geçtik,dostu gönüllerden seçtik; Badeyi dostlardan içtik,yağmalarız bedenleri. Erenler yolundan geçtik, deryalardan sular içtik; Varlık içinde bir hiçtik, celp ederiz gönülleri... Hüseyinim canım canda, sözümüz kalsın cıhanda; Yanarız biz iki yanda, biz anlarız erenleri. Hüseyin Turan7/01/2012/ Zeytinburnu/İst.