Yurdumun dağlarından hasret yağıyor,
Dereler aşk sularıyla birleşip taşıyor,
Karşı köyden gelen oduncu şaşıyor,
Bu rahmet, bereket kime yağıyor?
Yurdumun çiçekleri solgun, bitkin,
Belli ki susamış geceler boyu yalnızlığa.
Besbelli bir tufan kopacak, lakin!
Çiçekler alışmış geceler boyu yalnızlığa.
Kim n'etmiş bu çileli yavrucaklara?
Bir günahları var oda baharda açmak!
Bu bahar sonbahardır, kaçıncı sak?
Tek çare geceler boyu yağmak!
Kayıt Tarihi : 4.9.2020 18:04:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Eren Koçdemir](https://www.antoloji.com/i/siir/2020/09/04/yagmak-2.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!