Yağma Yağmur Şiiri - Ali Özkan Asafoğulları

Zor geçecek bu kış!
Yüzüme üşüşen çizgiler
Ve şakaklarıma düşen, karlar fısıldadı
Belli ki öyle…

Yapma şimşek!
Yarma yüreğini bulutun…
Ağlatma… Kanatma…
Acı!

Yağma yağmur, bi dur!
Besbelli,
Ömrümün en soğuk mevsimi geldi
Anladım…
Enikonu yalan bir dünya bu…
Sonrası yavan!
An;
Biraz daha çetin, biraz daha yaman, her zaman!

Yağma yağmur, bi dur!
Adım atacak yer yok, her yan çamur…
Reyhanlar soldu…
Yasemenler kurudu…
Güllerin boynu yerde!
Yapraklarını döker, canım ıhlamur!
Ve nedensiz bir kasvet çöker ciğerlerime.

Yağma yağmur, bi dur!
Ben, bana gelemedim daha; Dem bile mahmur…
Bunca fütursuzca işleme iliğime…
Çökme omuzuma…
Böyle domur domur vurma omuruma!
Dostun hançeri, kimin gitmez zoruna?
-ki benim de olmasın umurum?

Yağmur;
Sen yine de
Sevdasız’lığıma ilişme! Az öte dur…
Vatansız ve damsız kalışımdan sebeplenme… Sakın!
Sen önce, kalpsizleri ve zalimleri vur…
Yağma yağmur, yapma! bi dur!

Antakya, 09 Ekim 2017
Ali ASAFOĞULLARI