Yağma Şiiri - Ali Uzal

Yağma yağmur
yağma
sulandırma kanımı
ciğerimi parçalayan çeliğin
vedalaşmadan giderken gösterdiği kalleşliğin
doldur bardağını.

Uzanmış yatıyorum
uzanmış
gazeller dökülmüş üstüme
rahatça kıvrılmış kol ve ayaklarım
boynum eğri kalmış tutulacak
dolma sende çukur diye
zorla seyreyen gözüme.

Ağzım açık
açık
ardına kadar rüzgarlık
avurtlarım kocaman
gerilmiş derilerim
ses veriyor sessizliğime
senin vurduğun yerde.

Çık!
boğazımdaki kılçık
çık ki görmesin gözler
belki nazar ederler
lal olmuş diller
desinler hatırıma
halel getirmedi
su değmedi yaşamına.

Yağma yağmur
yağma.