Yağma Şiiri - Ramazan Sağdıç

YAĞMA

Artık ümitlerim taşındı senden,
Bir daha semtine uğramaz oldum.
Belki ayrılığa razıydın dünden,
Dostuna gidipte soramaz oldum.

Hiç uğramamışsın o günden beri,
Bakkaldan manavdan aldım haberi.
Görünce kınadı sokak berberi,
Saçlarımı bile taramaz oldum.

Meziyetin hasıl kor bakışında,
Yokluğun da nimet can yakışın da.
Üşüsem de aşkın karakışında,
Atkını boynuma saramaz oldum.

Bilmem kimler sana kadeh kaldırır?
Bilmem telefonu kimler çaldırır?
Korkarım yazarken şeytan doldurur,
İsmini rehberden aramaz oldum.

İlk ve son aşkımsın demiştin güya,
Hep ben mi körmüşüm hepsi mi riya?
Terse çıkar diye gördüğüm rüya,
Hayalini bile kuramaz oldum.

Gönlüme taht kurup yıktığın niye?
Müptela yapıp da bıktığın niye?
Her duada adın farz olur diye,
Ellerim semada duramaz oldum.

Giderken vuslatı ima ettin ya,
Gözümü ellere amâ ettin ya.
Senden kalanları yağma ettin ya,
Ben kendime bile yaramaz oldum...

27/09/2024
Ramazan SAĞDIÇ