Yağlı Ve Ahşap Boyalarım

ne güzel ne canlı boyalardır onlar
ışıldayan tüm nesneleri yapabilmek onlarla
doğayı çizmek boyamaken ğerçekçi tarafıyla
yağlı boyalarımla...

ya ahşaplar
içimdeki tüm ışıltıyı söndüren renkleri
oyuncağı bozuk bir çocuk kadar mutsuz olurum onlarla
donuk ve mat ruhsuz renkler onlar
attım hepsini bir yumurta sepetine
birbirlerini dondurmaktalar ve donmaktalar şimdi anlamsız ruhsuz renkleriyle

mavi mavi değil bir deniz çizsem deniz kurumuş bir bataklığa benzerdi
ya kırmızı ah en canlı canım kırmızım kurumuz bir kan pırtısı kadar itici
ya turkuaz off ne sakart bir renktir o
kişiliksiz renk derim ben ona
e üç renkten renk olmaya çalışmış renke renkmi denir zaten
hele siyah
asilliğini bulamaz olduğum siyah ile boya yaparken ne üzüldüm oysaki...
beyazea ne demeli masumiyeti çocuksuluğu kuruyunca kartlaşmış bir kadınla yer değiştirdi sanki
hele turuncu ah enerjinin rengi nasılda solmuş ilkbahar yaprağı oluverdi en canlı objede resmimde...
sevemedim onları
sevmediğim şiçin koydum hepsini bir sperete a
zamanlıca birbirlerini boyacacak donuklaştıracaklar
ben boyaları iyi tanırım bir marangozum ama sevmem tahta boyalarını

yağlı boyalarımmmm
çocukluğumdan beri severim kokusunu yağlı boyanın
kurusada parlak renk dolu ruh dolu
en büyük ressamların ellerinden düşmemiş en canlı duyguyu bile canlı canlı yansıtan boyalarım
kıyamam onları tüketmeye
ne resme kıyabilirim yapamamaya
ne boyalarımı tüketmeye mavimin denizini
toprağımın kahvesini güneşimin sarısını menekşemin morunu
kırmızımın heyecanını turuncumun ayçiçeğindeki kokusunu alışımı...
o kadar gerçek gelir oblar bana...
sevgiyle tutatrım fırçamı onlarla her buluşmasında tualim ise heyecanlı sabrı kalmamış bir çocuk renkli şekerlerimi yemek

istercesine
sevgiyle boyarım sevgiyle saklarım onları ne birbirlerine karışır onlar bir ek madde katmadan
ne asimile olurlar sahiplerinin isteiğ ile bir ham madde girmedikçe içlerine
o kadar asil ve işini doğru vbilen çocuklar onlar
ahşap boyaları gibi değil nereye bıraksan donan bulaşan ve birbirne giren
anlamsız ve mutsuz bir o kadarda değdikleri heryere mutsuzluk veren öz yapısı kendileri mutsuz ve karaktersiz boyalar gibi
sevmiyorum onları
kimse sevmez zaten onları kullnılan en basit boya misyonu yüklenmiş cansız ruhlarını...
kendileri bile sevmez kendilerini ve birbirlerini
bir süre aynı kapta durdukça birbirlerine girerler...