Görüyorum,
her gün başka köşede sızlanıyorlar,
Diyorlar “ Ne olacak bu memleketin hali? “
Evet yurttaş,
Cidden ne olacak bu memleketin hali?
Sen çabalamazsan,
Bir imkansız aşk benimkisi,
Kusursuzluğun sayesinde gelen.
Olmadı,olmuyor ve olmayacak,
Bu şair sana asla kavuşamayacak.
Öyle bir ışık yayıyorsun ki ruhuma,
Gecenin en geç saati bile karartamıyor,
Ama içimde yaktığın ateşten çıkıyor bu ışık.
Ruhum yanıyor,yanıyor ve yanıyor.
Ankara’nın Ayazı dahi söndüremiyor.
Gözler de silah olabiliyormuş meğer,
Bakışlar kurşun.
Sözler aynı zamanda hem armağan,
Hem eziyet…
Olabiliyormuş meğer,
Senden öğrendim.
Bir çocuk gördüm bugün,
Ayağım diye ağlayan.
Düşüp ayağını incitmiş.
Ayağının acısı geçer çocuğum.
Dua et kalbin incinmedi.
Şayet incinseydi,
Gözler yalan söylemezmiş,
Palavra!
İşte bu söz sayesinde güvendim ben sana,
“Gözler yalan söylemez.”
Ne zaman aşkından kuşkuya düşsem,
Mevsimin en sıcak anında,
Bir çöl tilkisi gibiyim bugün.
İnsan yok etrafımda,
Yalnızca yalnızlığım yanımda.
En soğuk bölgesinde dünyanın,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!