Yağız Karakoç Şiirleri - Şair Yağız Karakoç

Tik tak
Tik tak
Kafamın içinde sesler
Bazen tiz bir çığlık bazen,
Ağlamalar, inlemeler
Koşuyorum hayat denen lüzumsuz zaman boşluğunda

Şendim, coşkuyla büyüdüm
Sığamadım dağ tepe, denizlerde yürüdüm
Yetmezdi denizler, göklerde süzüldüm
Yine de öğrenemedim, nedir hissetmek, adeta ölüm.

Taştan bir kalp, bu bir zulüm

Veda ediyorum sessiz çığlıklarla bu Şehr-i Keder'e
Elveda diyorum birbirini anlayamayan lanet beşere
Lanetler okuyorum şu hayat denen ikiyüzlü gevhere
Ve kucak açıyorum beni bekleyen sadık makbere
Kucak açıyorum istemeden acımasız kadere
Sevgilerimi yolluyorum benim gibi kaybedenlere

Ölüm ölüm dediğiniz
Bir gelir bir gider
Benimle gelir benimle gider
Ölüm, ölüm dediğiniz

Bilinmez ama arzulanır

Sen bir kasabasın terkedilmiş
İçinde hiçbir dünya telaşı dönmeyen ama bir o kadar da telaşlı
Sahi bu kasabanın camları neden bu kadar tozlu?
Ne tuhaf bir kasabasın sen
Zihnimin en ücra diyarısın terkedilmiş
Ve bir o kadar kalabalık bir kasabasın sen

ölüm bugün
bir nefes kadar yakın bana
soğuk terler akıyor her yerimden
ve üstümde sıcak bir üşüme
gözlerime öküzler oturuyor
bilincim göklerde hırçınca çırpınan bir bayrak gibi

Böyle konuşma, beni üzüyorsun
Kendini incitme, beni endişelendiriyorsun
Ve biraz da kendimi hatırlatıyorsun

Bir eylül ayının sonu
Güneşin altında parlıyorsun