Yağız Atın Asyalısı Şiiri - Önder Karaçay

Cansız sözlükten seçtiği kelimelere can veriyordu
Geçmişine diline sahip çıkmayanlar
Başıboş ölü kelimeler içinde sürünüyordu

Gözlerinden çöl ateşi çıkanları
Kum taneleri kör ediyordu

Zapt etmekte zorlandığımız bir yağız atı düşünün,
Ağzı gemle köpürmüş
Sürekli ufuklara doğru sürülmek için kişniyordu

Doğu medeniyetinin serhaddine varmış,
Asyalı haşmetini taşırdı üzerinde,
Atı, mızrağı ve kılıcıyla
Batı medeniyetinin köprüsünü
Yıkarak geçip geliyordu

Sözleri gücünü inancının ahenginden,
Nidalarının azametinden,
Tezat ihanetlerin şimşeklerinden alıyordu.

Akla şaşkınlık veren bir hayat kaynağı,
Bağrından duygusuyla söze dökülüp akıyordu.

Ateşten parmakları ve elleriyle
Kalemine dokunduğunda,
Kelimeler garip bir akıcılık ve akılcılıkla canlanıyordu
Cansız sözlük elinde bir ışık gibi
Aydınlık adına yüreği gibi yanıyordu

Üslubu bir duygu yüklü hitabet dili gibi şakıyor,
Derinden gelen sesler gibi mavi miras gözleriyle,
Tarihten bugünün icabına bakıyordu.

Dini, cinsi, ırkı ihtirasları olanları kinlerinde boğuyor,
Şifa veren bir sertlikle kemale ermiş duygusuyla,
Mustafa Kemal Atatürk’ü hatırlatıyordu

En hassas ve en mütenevvi cesareti
Özellikle almıştı atalarından emaneti

Bu sebeple kelimelerinde arz,
Asya, şimal ve cenup rüzgarları arıyordu,
Esrarengiz bir ıraklık ve sonsuzluk hissi vererek
Aidiyete doğru yaklaşıyordu
Bilinmeyen sırların sınırı ufki bir çizgide birleşiyordu

Cansız sözlükten seçtiği kelimelerin sihri ve sırrıyla,
Çokta fikre ihtiyaç duymadan
Atasının yaptıklarını hatırlatmak yetiyordu.

Gökyüzü tepesinde, denizler gözlerinde,
Toprak ufuk çizgisinde genişliyordu
Yüreği ele avuca sığmıyordu,
Çekilin yolundan yağız atın Asyalısı geliyordu.

Önder Karaçay