Yağız At Şiiri - Alim Yörük

Kah! insan gibi konuştuk
Bakışımızdan anlardın
Sözlerimizi dinlerdin
Zorda kalınca dizlerdin
Emektarımız yağız at

Kah! binek atı oldun
Rüzgar gibi giderdin
Irakları yakın ederdin
Ailenin kahrını çekerdin
İyiliğini çok gördük yağız at

Kah! koşum atı oldun
Bir çifte, bir arabaya
Yürüdün, bir kıra, bir bayıra
Sen varken, işler gider hayıra
Unutamadığımız can'dın yağız at

Kah! halden anladığını bilirdim
Dizginleri salıverirdim
Evin yolunu bulurdun
Açlığa, susuzluğa katlanırdın
Bakışlarınla bizi arayan yağız at

Sonunu hatırlıyorum
Uzanmış yere yatıyorsun
Beni kurtarın diye
Gözlerinden yaş akıtıyorsun
Kurtaramadığımız yağız at

Alim YÖRÜK