Yagiyorum Şiiri - Cigdem Güner

aklım bir koyu orman
orada her şey seni düşünmeye kesilir
ipek yağmur kırışır yüzünde şehrin
kapının biri ağzını açıp bekler
böyle kaç telaşın ipini çektim.
topladım ne çok dağıtmadan yükümden
kaldırıp parmağımı kendimden söz aldım
dağılmıyor
aramızdaki bu çok konuşan kalabalık.
kimin atlasıdır sırtımda,
kimin kuyusu bağırdığım karanlığına

hangi kente gitsem
yorgun bir savaş sesi iniyor geceleri
yavrusuz analar kıvrılıyor uykuma
avuçlarımı sıkıyor ölü bir çocuğun bilyesi.

en çok böyle zamanlarda utanıyorum birini özlemekten
sesimde deprem
ve koca bir çığlık olmak geçiyor içimden
sallayıp, dağıtmak evlerinizi.
dünya bir kasıtlı cinayetmiş
beni neyin kavgasında düşürdün anne
hala acıyor kalbim,
yağıyorum saydam, ince bir geceye.