Yağış-barış Şiiri - Sevinc Arzulu

Yağışlı qış günündə,
Qəm duyular ünümdə.
Birgə taksidən düşdük,
Payız durdu önümdə...

Bu payızın simsarı.
Yağış imiş sən demə.
Bu sevginin timsalı,
Barış imiş sən demə.

Biz barışdıq yağışda,
Əl-ələ tutub getdik.
Hey ucasldıq alqışdan,
Dərdi unudub getdik.

Unutduq bir dəfəlik,
Kədəri də, qəmi də.
Görən neçə nəfərik,
Bu bəmbəyaz gəmidə?

Ayrılığın tikanı
Geniş çölümüzdədir.
Bu gəminin sükanı,
Bizim əlimizdədir...