Yağdanlık Türküsü Şiiri - Burhan Kadah

Nefsi yalak olmuş, mayası el-pençe
Bal tutan eldeki Balları yalıyor
Kendinden bîhaber, Elinde kemençe
Arsızca yağdanlık türküsü çalıyor.

Dayamış sırtını dosta, zülfiyâra
Kudreti olana: sevgili, Dilâra
Yürek olmasa da Ağzında bol nâra
Sanırsın cesurca dağda kurt uluyor.

Adamına göre Şeker gibi tatlı
Yutturur kendini Dalkavuk sanatlı.
Kelimeler süslü püslü şatafatlı
Bilmem bunca sözü nereden buluyor

Kendi, yağlı bezden Suyu Sıkansa da
Arınamaz kırk bir kere yıkansa da.
Arada bir şöyle Nefes tıkansa da
Gül Efendisinin yanında soluyor.

Mertlik mevtâ oldu, Pirim sahteliğe
Söyle be dostum kim bakar niteliğe
Biz Kurşun atarken cânım meteliğe
Onunsa pırlanta kesesi doluyor.

Bazen soytarıdır bazı zaman maymun
Ne diyelim kardeş Yağ onun, bal onun.
Böylesi düzende Alan satan memnun
Aman be Burhan’ım sana ne oluyor?