Dün ile bugünü kıyaslamak bir nefeste.
Her insan gücü yettiğince, usu aldığınca bir mukayese dünyasında neler olup bittiğinin hesabını ah bir defalığına yapıverse.
Dünlerin o derin girdaplarından çıkıp bu günlere sürükleniş masalı belki de hayat.
Mesafeler boyu bizimle bu yolculuğa çıkanlar. Kimi sevdiğimiz, kimi bağlarını taşıdığımız ve eninde sonunda kendimizden önce yitirdiklerimiz.
Bu günlere gelmek kolay olmadı elbet. Ne hendekler aştık. Ne zorlukları atlattık ve ne badirelerin içerisinden sağ çıkarak insan kimliğimizi en başköşeye gururla astık.
Kimimiz hancı oldu, kimimiz yolcu bu kocaman coğrafyada. Hancılar yolcuları ağırladı, ağırladığınca kazandı, yolcular gece gündüz yol aldı ve bir gün baktı ki ardına, sadece ve sadece bir karınca boyu yol aldı.
Yolun sonuna ulaşanlar da oldu elbet. Ya da bunu yolun sonu sananlar bir anlamda.
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta