Yağcılarda İnecek Var! ! !

Ne çok sever bazımız, dalkavukluk edeni!
Tebrik alsa koftiden, koltukları kabarır!
Ne yadırgar ne paylar, yağda ifrat gideni!
Alsa üç beş aferin, kendini matah sanır!

Sahte destek alkışı, nefse gayet hoş gelir!
Tırışkadan tam puan, kalbine pek hoş gelir!
Dostun dostça ikazı, hissine nahoş gelir!
Tenkitçi münekkidi, kendine hasım sanır!

Toplu mesaj yollanır, her görüşten(!) şaire!
Müspet yorum istenir, sözde müthiş(!) şiir’e!
Çıkıp dobra dobra birisi, davet etse şuur’a!
Fukarayı; bay şair(!) ,azılı düşman tanır!

Bir kısmımız rol keser, bol not verir keseden!
Mavi boncuk dağıtır, yanındaki kasadan!
Ne isaya yanaşır, ne vazgeçer musadan!
Ne havf eder Allahtan, ne resulden utanır!

Ucubeler dökülür; şiir diye siteye!
Ne uyarlar adaba, ne giderler öteye!
Hicivciler alınca, bu şeyleri az ti’ye!
Başlar asıp kesmeye, kendini kral sanır!

Kaliteden anlayan, arar bulur altını!
Elinde mihenk olan, tefrik eder kalpını!
Yutturamaz hiç kimse külçe diye haltını!
Sarraf olan şiirde, sanma çabuk aldanır!

Yatmış bekler pusuda, bazı nadan kartaloz
Doğru yazan şairi, yapmak ister aforoz!
“Mürteci” der, saldırır, sabah ötse bir horoz!
Çomaksız köy görünce, kendini buldok sanır!

Yeter bunca garabet, son vermeli bu işe!
Şuurlu her bir şair, dur demeli gidişe!
Ayıklansın yağcılar, mertle dolsun her köşe!
Örnek olur saire, utanmazlar utanır!

10.07.2007-İzmir-