Yağamıyorum Şiiri - Osman Baltacı

Baharda tomurcuk hâsrete düşer
Münzevî çöllere yağamıyorum
Müheyyâ gönüller derûndan küser
Güller yanağına yağamıyorum.

Takvimden düşen her hatır suâlim
Bir zehirden sükût imiş melâlim
Bu zından içinde hicran ayâlim
Kapkara bulutum yağamıyorum.

Çağlayan ırmaklar yarılan dağlar
Hep seni söyler hep âsîce ağlar
Yürekten yüreğe hârdır çerâğlar
Akşam gibi kaldım yağamıyorum.

Sürûru beklemek gûrbet içinde
Kalmaz mı şu başım söğüt dizinde
Bir ince terennüm şeydâ sesinde
Taş toprak tenine yağamıyorum.

Özüm özüm sızan uzaklar bendim
Leyligâh boynumda yağlı kemendim
Muhâbâ bülbül gibi kafeslendim
Bu çorak dünyaya yağamıyorum.