Yağ Yamur Şiiri - Ahmet Yüksel Şanlı Er

Yağmuru kokluyorum.
Memleketimin, bahçeleri geliyor aklıma.
Mor menekşeler
Zambaklar kokuyor
Ve!
Anamın kokusu geliyor burnuma.
Bir’ de,
Çocukluğumun hayalleri geliyor karşıma.

Yağmur sularının yollardan akışları
Anamın, ak saçları
Bir’de
Babamın kızgın bakışları
Sonra,
Yüreğimin çarpışı
Birçok, hayaller, kurduruyor bana.

Yağmurlar ıslatırken beni
Memlekette sanıyorum kendimi
Hatırlıyorum yalın ayak gezdiğim günleri
Özlemiyorum amma,
Bilmiyorum.
Bunun adı hasret’mi?

Yağmurun kokusunu çekiyorum içime
İki nefes çeker çekmez!
Geliyorum kendime.
Gözlerim, dalıp, dalıp gidiyor
Çocukluk günlerime.
Ve birden,
İki damla gözyaşı süzülüveriyor yüzlerime.

Yağ yağmur
Yağ
Islat beni yolumda giderken
Neler çektim neler!
Şu gurbet yerinde hasretten
Özlediğim!
Senin içinde kokladığım yerlerimiz var memleketten
Tütsün burnumda o yerler’ de
Ve ben,
Islattığın toprağı kokladıkça geçeyim kendimden.

10 Nisan 2015-04-10
Antalya