Yağ Yağmur... Şiiri - Fatıma Arslantaş

Yağ eğer bir nebze olsun suçlu isem yağ,başımın üzerine doğru tepeme vurucasına,eğer bilemediysem sevmeyi ve sevdiremediysem kendimi,bakmadıysam bakamadıysam leyla gibi mencuna,yağ suçlu yüreğimi dağlarcasına.Ölemediysem aşkım uğruna ve göze alamadıysam hiçbirşeyi gözlerimi kaçırdıysam ona bakmaktan,,,,

Bakamadım onun yüzüne ve gözüne söyleyemedim onu sevdiğimi ona tek bir sözümle,onu sadece uzaktan bir siyah pantalon ve gri bir gömlek olarak sevdim.sonra düz ve uçuşan saçları ile ve sonra her bakışımda ellerime dokunması istediğim o güzel elleri ile sevdim onu bundan ötesi benim sevdam olamazdı zaten...ben ödedim cezamı,her gün yoluna çıkıp bekleyerek geceler boyu hep onu hayal ederek,bir gün her hangi bir zamanda her hangi bir yerde sesini duyabilmek için çırpınışlarımla ödedim cezamı....Ama diyorsanki aşk uğruna her şeyi aşarmısın fani olan dünyada baki olan sevginin isteğiyle kuralları ve gönüllerin isteyip yapamadığı lanet olası engelleri.....

Yok hayır sevmiyorum ben,ve sevemiyorum,yapamıyorum bu kadarını,ben platonik bir sevda yaşıyorum ve bunun sevdasıda acısıda bana düşer...Ama sen aynı şiddetinle yağ yağmur..

BELKİ BİR DAMLADA BENİM Kİ GİBİ ONUN YÜREĞİNEDE DÜŞERSİN...