Yağ Ve Yıka Kuruluğunu Göğsümüzün

koyu gölgelerde yaşıyoruz
göz hizamızda siyaha bölük sis
karanlık caddelerimizde
suskun adımlarla tüketiyoruz
hücrelerini ömrümüzün
ki tarih kırılmıştır
uçurum intiharlarıyla
sen yağmurların çocuk ruhu
yağ ve yıka kuruluğunu göğsümüzün

çiseleyen ayın gölgesinde
senli yağmurlarla ıslattım sözü
ıssız kalabalıklarda gördüm
yalnızlığın aslında yüzünü unutuş olmasını
eskiden bilirdik ruhumuzun çentiklerini
bulutlardan ve güneşten ve nefesten
sus, sus ey damlayan özlem
ki kalmadı çentiklenecek bir toprak yürekte
hasat sonlandı ve biçildi en güzel anlam

milenyum kanlı fahişe
postmodern cellatlar
çiziyor resmini satır aralarında, gölgelerin
ağzımızı siyaha bölük bir sis kaplıyor
insanlık derin bir unutuş

tarih kalk, uyan ey düş
sen yağmurların çocuk ruhu
yağ ve yıka kuruluğunu göğsümüzün