Yag Üzerimize Şiiri - Muhammet Yürük

Yag Üzerimize

Zamanin birinde, bir yerde, biri gelmistir dünyaya
Dünya, merhaba demistir o gün sana
Umutlar, heyecan ve merak olmustur dogumun onlara
Bir aglama sesidir gelir kulaklara, bir kadinin gözyaslarina karisircasina
Bir yanda mutluluk olur, bir yanda acinin sesi çigliklar
Dogum denen sey, her seferinde iste böyle baslar

Dogdugumuzda ilk aciyi annemize yasatmisizdir biz
Sanki insanlara aci vermeye gelmisiz…
Hayatta en çok sevdigimiz insandir o ki,
Her zaman yani basimizda duran annemiz
Ama bazen bizler sevgiyi de unutuveririz
Bir anda nefret olur düsüncelerimiz,
Ardindan takip eder birbirini kirici sözlerimiz
Kirariz bazen en sevdigimizi bile biz

Fevri söylemleri izler çogu zaman fevri davranislarimiz
Döker, kirar hatta vururuz,
Kalbimizde barindirdigimiz son acima duygusunu bile yitirmis gibi
Sonra birden rahatlariz, sinirimiz bosalmistir sanki
Bir rehavet olur kaplar tüm bedenimizi
Sonra günler, hatta saatler geçer aradan,
Bir bakmissiniz ki, birden bir duygu kaplamistir içimizi
Adini koyamadiginiz bir karincalanma hissi
Ardindan bir kaç resim gelmistir gözünüzün önüne
Sanki size hesap sorarcasina mütemadiyen siralanivermis beynimizde

Çok sevdigimiz insanlar vardir hayatimizda
Bazen onlari kendimizden de çok severiz hatta
Onlarin iyiligini bile çok düsünürüz onlardan
Isteriz ki yüzleri gülsün, mutlu olsunlar da
Lakin biz aglatiriz o yüzü en çok da
Bazen kirici sözler olur, hiddetli bir bagrismada
Ardindan karsilikli söylenen, daha önce duymadiginiz sözcükler agizlarda
Sonra içimizi kaplayan pismanlik yapisir yakamiza
Bir an için bile, vicdan sahibi oldugumuzu anlariz iste o anda

Bizler belki de dogarken ögrendik aci çektirmeyi insanlara
Bencilligimiz eslik etti bazen de duygularimiza
Kiskançlik sardi her bir tarafimizi kimi zamanda
Zenginlik istedik olmadi, bir araba istedik onu da alamadik
Oysa her gün aldigimiz nefesin degerini, birini kaybettigimizde anladik

Ömür dedikleri sey, bir mummus aslinda
Baslarmis aci ile dolu bir hayat, fitilini yaktigimizda
Lakin biz yanarken, fark edememisiz aydinlattiklarimizi da
Mumumuz söndügünde, anlariz ki oysa
O isikmis bizi aydinlatan da

Mumunuz sönmeden, ne kadar çok insani aydinlatirsaniz eger
O kadar haz alirsiniz dünyadan ve mükâfatini da.
Kirmayin insanlari
Özelliklede sizin için aci çekmis olanlari
Bir söz söylerken, düsünün onu kirip kirmayacagini
Sonra birakmaz vicdanin kapini

Kalp kiranlardan degil de, kalp yapanlardan olun su kisacik hayatta
Aci degil de, mutluluk veren siz olun insanlara
Sevin, sevilin, gülün, güldürün onlari da

Birakin sevginiz bir yagmur olsun, yagsin insanlarin üzerlerine,
Belki bir tohuma denk gelir de, filizlenir aralarindan biri,
Bir agaç olur, meyve verir belki
Sonra bir bakmissin ki,
Yeni yeni insanlara da can bulmus senin gibi
Bu yüzden, birakma yagmayi, birakma sevmeyi,
Bos ver onlar kaçsin senden, islanmis olsalar da
Her yagmur bir gökkusagini birakir ardindan unutma
Sen olmadiginda bile renk katmis olursun
Insanlarin hayatlarina
Islat bizi, durma
Syrylsyklam olsak da…

Muhammet Yürük

Facebook'taki grubumuz 'ManzumeM'de sizleri de görmekten memnuniyet duyaca?ym.

http://www.facebook.com/pages/Ankara/ManzumeM/164011813008? v=wall&viewas=688294730