Bahçelere bahar getiren gönlüm karardı kuruyan dağ çiçeğinin yaprağında...
Oysaki bahçelerine bahar getirmiştim senin; bilemezdim kışı bu kadar sevdiğini avuçlarının...
Ayaklarım üşüyor topraklarında ve bir kışı daha geçiremez ruhum yalın ayak; sessiz ve sevgisiz...
Yüzüne bakmıyorum artık ve karlı kaldırım taşlarındaki ayak izlerine takılıyor gözlerim.
Yüzün silinmeye başlıyor yağan kar ile gizli mabedimden.
Bırak güzel kalsın yâdımdaki silüetin ya da geri çağır bitmeyen baharları...
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta