Bahçelere bahar getiren gönlüm karardı kuruyan dağ çiçeğinin yaprağında...
Oysaki bahçelerine bahar getirmiştim senin; bilemezdim kışı bu kadar sevdiğini avuçlarının...
Ayaklarım üşüyor topraklarında ve bir kışı daha geçiremez ruhum yalın ayak; sessiz ve sevgisiz...
Yüzüne bakmıyorum artık ve karlı kaldırım taşlarındaki ayak izlerine takılıyor gözlerim.
Yüzün silinmeye başlıyor yağan kar ile gizli mabedimden.
Bırak güzel kalsın yâdımdaki silüetin ya da geri çağır bitmeyen baharları...
İçimi ezer delice bir cesaret
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Devamını Oku
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta