YÂDIMA DÜŞTÜ
En ücra köşede, en ücra köyde;
Yürüdüğüm yollar yâdıma düştü!
Gözlerim dolardı en ufak şeyde,
Yürüdüğüm yollar yâdıma düştü!
Eridiğim yıllar yâdıma düştü!
Heyecan artardı her adım başı,
Gözlerim tartardı kuruyla yaşı!
Yüreğim çarpardı görsen telaşı,
Yürüdüğüm yollar yâdıma düştü!
Eridiğim yıllar yâdıma düştü!
Cıvıl, cıvıl diller kuşlar misali,
Türlü, türlü güller düşler misali!
Minik, minik eller; başlar misali,
Yürüdüğüm yollar yâdıma düştü!
Eridiğim yıllar yâdıma düştü!
Sözündeki lehçem, dili severdim;
Yüzündeki perçem teli severdim!
Gözündeki gerçek seli severdim,
Yürüdüğüm yollar yâdıma düştü!
Eridiğim yıllar yâdıma düştü!
Kimi baştan hâkim, savcıyım derdi,
Kimi başkan, vekil harcıyım derdi!
Kimi doktor, kimi kârcıyım derdi;
Yürüdüğüm yollar yâdıma düştü!
Eridiğim yıllar yâdıma düştü!
Pir-î Fanî der ki; kendimle and’ım,
Mum olup eridim, özümle yandım!
Mimarıydım yurdun, kalpten inandım,
Yürüdüğüm yollar yâdıma düştü!
Eridiğim yıllar yâdıma düştü!
MEHMET ŞAHAN (PİR-Î FANÎ)
23.11.2019 – İSTANBUL
Kayıt Tarihi : 23.11.2019 22:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!