Yürürken görmedim hiç seni ben..
Tanrı'nın çocukları koruduğu gibi,
Korurdun sen de beni;
Omuzlarımın üzerinde uçuşurken..
Ve, sesini hiç duymadı, kulaklarım..
İşitilmeyenin peşinde koşarken anlığım,
Ruhun, tatlı bir ezgi gibi sarardı beni;
Dünyanın, bir ressamı sardığı gibi..
Kayıt Tarihi : 24.6.2005 23:38:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Şiir bir aşkı anlatmaz.. Çok sevdiğim bir dostuma adanmıştır.. Üniversite eğitimim boyunca, arkadaşlarım beni hep el üstünde tutmuşlardır.. Selma da en içten dostlarımdan birisidir.. Yıllık için benden yazı istediğinde, yazmıştım bu şiiri.. Edebiyatta en önemli şeyin samimiyet olduğunu bilecek kadar deneyimliydim o zamanlar.. Onunla ilgili bir imge vardı zihnimde kalan.. Tramvayla okula gidiyordum.. Elimde kağıt kalem.. Her şey bir anda dökülüverdi.. Şiir yazmak o zamanlar çok kolaydı..

şiir çok hoş olmuş bana bunları yazdırdı seni kutlarım kardeşim kalemin hiç susmasın
selam ve saygılarımı sunuyorum. Allah'a emanet olunuz.
TÜM YORUMLAR (4)