Yadigar Şiiri - Celal Özdemir

Bir yiğit yaşardı Sivas elinde
Efsaneydi o alemin dilinde
Tesbih elinde hançeri belinde
Zalimlerin korkusuydu Yadigar

Hep dağıtırdı ne varsa elinde
Taht kurmuştu fukaranın gönlünde
Fakirler beklerdi dönüş yolunda
Gariplerin babasıydı Yadigar

Evinin önünde kerpiçten duvar
Diz çöktü önünde kaba dayılar
Küçüğünü sever büyüğü sayar
Adamların adamıydı Yadigar

Tiril tiril takımdandı urbası
Yumurta topukdu ayakkabısı
Asvaltlarda yankılanırdı sesi
Kükreyen aslan gibiydi Yadigar

Kalleşler ona bir gün pusu kurdu
Kurşun işlemeyince hançer vurdu
Hangi ana böyle yiğit doğurdu
Gitti bir daha gelmedi Yadigar

Celal Özdemir