Yadigâr *- Şiiri - Nesli Erkam Farandağlı

Bilirim
Güneşi görse de bir görmese de
Buzun tabiatında var erimek
Damla damla kor düşer kirpiklerime
Üşürüm...
Uzaklar seslenince yakınıma
Yoksulluğum çoğalır
Ne yana çevirsem yönümü
Üzerime kokun dağılır
Bir de sensizliğin tortusu çökünce omuzlarıma
Düğümlenir boğazım
Tutmaya çalıştıkça tutamam kendimi!
Yokluğunu fırsat bilip
Böyle burnumda tütmemeli gözyaşım
Böyle yüzüme vurmamalı açlığım
Cihanın bir ucundan da olsa
Uzat elini; dokun da ağlayayım

Pişmanlıklarım kanatır dudaklarımı
Yanaklarımda durduğu gibi durmaz kırmızı
Her akşam çocukluğuma koşar hasretler
Çocukluklarıma aldırma!
Bunca boynunu bükmesin sözlerin
Bunca sinmesin sana sitemim, sancım
Acım, baş tacım!
Nerede olursan ol
Bir tebessüm takın da ağlayayım...

Bilemem
Şimdi hangi kelime sürgün olmalı dilimde
Hayat zaten üç-beş gün
Bir şey yoktu ki elimde
Öyle de böyle de
*Kader* deyip geçerim nihayetinde
Nasıl olsa Dünya yalan
Ya sonrası?
Ya sonrası, Ya en öncesi!
Mekân tutuşmuş, an’ım muzdarip
Kalem kurumuş, lisanım garip
Bir duam olsaydı yitik ve maziden kalan
Anne duası kadar pak ve mucip
Yusuf duası kadar ecele talip
Bir duam olsaydı ya,kadere galip
Yürürüm; sağım ateş, solum ateş
Susarım; sözüm ateş, dilim ateş
Mademki ezelden yolum ateş
En büyüğünde yakın da ağlayayım