Yadigâr Şiiri - İlhami Arslantaş

Şu dünyaya geldiğimden bu yana
Acıya bal diye bandım Yadigâr
Ben kendimi bildiğimden şu ana
Dost diye hissime kandım Yadigâr

Sade umutlarla safi gönülden
Paylaşayım derken sır verdim dilden
Bulduğum bir erki kaçırdım elden
Her gülen dost olur sandım Yadigâr

Dertlerimi açtım yanlışa düştüm
Ben kendi kendimin kuyusun eştim
Hayatı öğrendim sanırım piştim
Hülasa her zaman yandım Yadigâr

İçimdeki ukde sanki kâr bende
Yarama bir merhem var mıdır sende
Üç ölüm yokluyor kalbimi günde
Her gün teneşirde yundum Yadigâr

Her zaman ağladım firkat/a gelip
Çürüttüm yastığı yaşlarla delip
Derdimi yanmıştım hep sana gelip
Bu günler azıcık dindim Yadigâr

Yarım asra beş kala bu duygular
Geceleri son deminde kaygılar
Dostluğuna selam benden saygılar
Kalemden çıkan ter bendim Yadigâr

İlhami yim cana olmaz kast dedim
Alacaksan benden alın post dedim
Döktüler suyumu yine dost dedim
Bu gün ben feleği yendim Yadigâr

Bana ilham kaynağı olan sadık dostum Yadigâr Hayta'ya
İthafımdır.