Ah bir bilsen!
Nasıl alıştım sana...
Tuttum sevdanı yakasından
Oturttum yüreğimin köşesine,
Özlemlerim özlemlerine karıştı,
Kavuşmak dersen, o hiç olmadı.
Lakin vuslat hayali hiç eksilmedi...
Yokluğunda kaç onlarca yazdığım
Dizelerim özgürlüğüm oldu;
Yazdıkça satırları daha da coştum,
Andıkça adını daha çok sevdim.
Sarıp sarmalayıp kıymetli aşkımı
Ayaklarının önüne serdim...
İnan seni çok sevdim!
Umarım sevdamın kanatları yorulmaz
Seninle tüm diyarları gezerken
Ve yaşarken doyumsuz hazları
Umarım bize nazar değmez...
Bıkmıyorum, usanmıyorum tekrarlamaktan:
Seni çok seviyorum...
Kadının, sevdalın, kır çiçeğin
Ve SEN = HERŞEYİM!
Seni yitirmem demek,
Herşeyimi yitirmem demek.
Bana acıları yaşatma, hep umut ol!
İlham ver! Huzur ver! Sevgi ver!
Bana senden bir yadigar ver!
Kayıt Tarihi : 2.5.2005 09:21:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!