Yadeller. 10: Söğüt Ağacı

Şurada derenin kenarında bir Söğüt ağacıyım
Boyuma bakmayın siz, ne tatlıyım ne acıyım
Ben doğdum doğalı Allaha duacıyım
Fakat şu kader bana neler gösterdi
Gözlerim gördü, Allah nelere şahit etti.
Bu köyün kızları hep altımda uzandı
Yanlarında çoğu kez güzel çocuklar vardı.

Neler konuştular neler anlattılar aman aman
Utanırım, sıkılırım, hepsini anlatamam
Bütün sevda sözleri benim yanımda edildi
Sanki ben, söğüt ağacı kör ve sağırım sanıldı
Oysa bizim de bir canımız var, her şeyi anlar
Onların kalbinden geçenler bizi de yakar
Ne sevdalar görür bu gözler, nelere ağlar.

Ağaçsak ağacız, ama bizim de bir kalbimiz var
Başkalarının acıları bizim de acımız kadar
Ne sevdalar gördü bu gözler, körler bilemezler
Onlar sevdalanır, bizlerin acısını hiç silemezler
Ne kirtinmeler, ne yeminler, ne yalanlar
Ah şu insanlar, şu insanlar, ne yamanlar
Tutmayacak sözlerin peşinde koşup dururlar.

Söğüt bu, dalları uzun, saçları yeşil, beyaz elli
Kimse kırmasın bizi, acımız yüreğimizden belli
Yüksek peykelerde oturan beyler, efendiler
Sizlerin de sözünü biliriz,yaşımız sizden eski
İşte böyle böyle oldu, oturup konuştular
Bir karara vardılar, caydılar,yine birlik oldular
Ben ne diyeyim, insanoğlu bu,o her zaman doğru.