Yad Eller Şiiri - Emrullah Çelik

Yâd ellerde kaldı tenim,
Avuçlarda soldu izim.
Konuşmaz artık dilim,
İçimde sürgün bir sözüm.
Yâd ellerde kaldı tenim,
Gözlerde titrer sızım.
Bir ince çizik gibi
Geceye düşer sessizim.
Hüzünle çizdi zaman, yabancı dokunuşları,
Bir mendil ucunda kaldı solgun hatıra yolları.
Duvarlara sinmiş eski ayak sesleri susar,
Gölge gölge yürür içim, kimseler bilmez izlerimi.
Aşina bakışta saklı, yanıp sönen ince ışık,
Bir damla yaşa sığar, koca bir ömrün tanıklık.
Her bakışta farklı bir gece, farklı bir düş,
Göz bebeğinde parlar, içe dönen uzun bir iç çekiş.
Yâd ellerde kaldı tenim,
Avuçlarda soldu izim.
Konuşmaz artık dilim,
İçimde sürgün bir sözüm.
Yâd ellerde kaldı tenim,
Gözlerde titrer sızım.
Bir ince çizik gibi
Geceye düşer sessizim.
Kederle harman oldu, her bir hece, her eski düş,
Bir nefes gibi çırpınır, içimde titrek bir kuş.
Yarı gülüş, yarı sızı, dudağımda donup kalır,
Yüzümde sessiz bir perde, altında bin türlü kış.
Sessizlikte yankılanır, kırık dökük gizli bir ses,
Kopuk taneler gibi döner ruhumda ağır nefes.
Ne yüksek çağrı bu, ne de tükenen bir söz,
Sadece içten içe akan, ince, kesik bir nefes.
Bir damla gözyaşı düşer, kimse görmez geceyi.
İçinde saklar sessiz, yarım kalmış heceyi.
Bu gönül, tek başına, titrek bir ezgi gibi,
Kendi içine çökerken, dışa vurmaz gerçeği.
Yâd ellerde kaldı tenim,
Avuçlarda soldu izim.
Konuşmaz artık dilim,
İçimde sürgün bir sözüm.
Yâd ellerde kaldı tenim,
Gözlerde titrer sızım.
Bir damla nem yetiyor,
Yeniden başlar bu iç yangın.