Yad-elde Yar Kuşağı Şiiri - Yusuf Bilge

Yazgına ten izdüşüm
Bir çember çizmektesin,
Cismini kovalarken
Gölgeni ezmektesin! ..

Dağlaşan hislerini umursamaz biçimde,
Sevdasız mekanlarda rehbersiz gezmektesin! ..

Nur özlü şafakların özdenliği sende yok,
Rehin bir aldanışa bürünüp kizmektesin! ..

Yad-elde yar kuşağım,
Yesrip can gür başağım,
Lotus dil özlemlerle
Batakta yüzmektesin! ..

Avro-fil değişime Nemçe haz öykünerek
Ümran ibrişimine üzerlik dizmektesin! ..

Ben-merkez ortamların çakır-keyfine tutsak,
Nefsinle yüzleşmekten usanıp bezmektesin! ..

Gittin gelmeyesiye,
Gurbet bilmeyesiye,
Uçsuz ayrılıklarla
Kendini üzmektesin!

Can pahası ekmeğe minnet de neyin nesi?
Ecel değirmeninden nafaka süzmektesin! ..

Öldürdüğün zamanın bedeli bir ömürdür,
Bu artısız denklemde sonucu sezmektesin!

Terkettin kalır gibi,
Sanki can alır gibi
Attığın kördüğümü
Keserek çözmektesin! ..

Uzağa yakın sitem dost avaz uyarıyla
Anladım, öz özüne taşlama düzmektesin! ..

YUSUF BİLGE

* Kizmek: Pısmak, yılgınlıkla kabuğuna çekilmek.
* Avro-fil: Avrupa sever
* Yar: Uçurum.
* Kuşak: Nesil
* Nemçe: Atalarımızın Avusturya’ya ve alman kökenli halklara verdikleri ad.
* Yesrip: Medine’nin Hicret’ten önceki adı.