Yabansın Şiiri - Nurettin Serin

Yabansın,
Yabansın sen...
Bu kahır dolu topraklara.
Kazma vurduğun ellerin,
Yaban...
Kızılca güneşin altında,
Aç, susuz terlemeye,
Yaban...
Yabansın sen bir tanem,
Nasırlaşmaya yüz tutmuş,
Ellerin bile yaban...
Tuttuğum saçların bile,
Tozdan, topraktan yaban...
Güneşten esmere çalan tenin bile,
Yaban...
Senin harcın değil,
Tarlalarda yorulmak...
Sen...köylü olamazsın, güzelim...
Sen...köye yaban,
Şehirlisin besbelli.