Yabanım Şiiri - Çağlar Canbulat

sevdam
öksüz yırtıcı, yaban
bu şehir bu tabiat
bizi nerelere savurdu
bilemedik ölüm yaktı kavurdu ikimizi
sular çekildi gövdem de
dehlizlere saldım ruhumu
kemiklerimde inleyen nağmeler
damarlarımda bir intizar dolanır
sevdam toprağın nazlı gülüne meyilli
yıllarım geçmiş onca hiç dolusu mektuplarda
yabanım
öksüz yırtıcı sevdam
ellerim intikamını alır
dilimde bitmeyen bir nakarat
gözlerimin en deli hayali
beyaz bir güvercin gibi salınmak semada
nerelerden geldik buralara
dağların kokusunu bırakıp
bu şehir rezil rüsva
kimse kapımı çalmaz oldu
iki dirhem daha dursam
çıldıracak dizelerim
eteklerim tutuşacak masumiyetimle
sevdam ucuz, kalemim beynime tutsak
vurulmaya yüz tutmuş yaralı bir kalp
kalk gidelim, çaresizliğimin dostu şarabım
bitmez hiç bir akşam bu yalancı destan
en büyük silleyi yedik eşten dosttan
kalk gidelim, yabanım öksüz yırtıcı
karanlık düşlerimin paralanmış
gece gözlüsü hülyam
sağ ve sol yanım
kalk gidelim
(adamadan ince sızlanışlar)
2002