Yabanıl Şiiri - Cenk Kolçak

ey gülistan çıkmazı, değirmi günlerim
heybemde ölümlü bir kareyle
geçtim sizi baştan sona
dahası yıllar, yabanıl çarşılar

damla damla süzüldüğüm bu kör noktada
ömrüm, sayrı bir kement asıyor rüzgâr alan yanıma

bense, bitimsiz bir koşuyu tamamlamakla meşgulüm
durup, bir köşe başında beklesem diyorum
kesip yolumu ağırlasam
eski, bakır leğenlerde yıkayabilsem tenimi
duasız asırlar boyunca
vurulup dağılsam bir kırmızı nar, sokağınıza

incecik bir çisenti aksa sonsuza içimden
biliyorum
kıyısında biteceğiniz bir nehir olurdu yüzüm
duvara asılmış bir takvim gibi dururdu yüzüm
içilmemiş sular, uzaklar
daha doğmamış olurdu yetinmezliğimden

diyeceğim o ki
uzaktan seçilebilen bir yüzüm olsun istiyorum
o, gidilmemiş dağların doruğunda oturan
sonra bir öpüşlük yaş olsun, olsun yaz
serin bir kavak gölgesinde yanaklarına kuş konan

sakıncası gözlerinden fışkıran bunca yüz dururken
ancak bir başka ufukla sarılır bu yara
bir başka çocukların göveren avuçlarında

derken, kurşuni bir yağmur daha
sular altında kalan yarınlarımın toplamı oluyorum
kalbim
sancısa nereye kadar sancır bilmiyorum

ey gülistan çıkmazı, değirmi günlerim
siz, öyle sargın sarım baktıkça
yarım bıraktığım bir şarkıyı hatırlatıyorsunuz bana
azığı yok bir yolculuk vakti
paldır küldür Eylül ortasında