Çilemin bittiği yerde
bir çıkış vardı.
Dinle beni: Ölüm dediğin şeyi
hatırlıyorum.
Üstümde, sallanan çam dallarının sesleri.
Başka şey yok. Fersiz güneş
kuru satıhta parlıyordu.
Karanlık toprağa gömülmüş
bilinç olarak
yaşamayı sürdürmek korkunç.
Sonra her şey bitti: Konuşmayan bir ruh
olmaktan duyduğun endişe
sert toprağın biraz esnemesiyle
birden kesildi. Ve kuş sandığım şeyler
bodur çalılıklardan göğe fırladı.
Sen, öbür dünyanın geçidini hatırlamayan,
tekrar konuşabildiğimi
söylüyorum sana:
dönerse her kim unutuştan geri
bir ses bulmak için döner:
yaşamımın merkezinden koyu mavi
güçlü bir pınar doğdu, üzerinde gölgeler
gök mavisi bir deniz suyu.
Louise GLUCK
Çeviri: Osman Tuğlu
Kayıt Tarihi : 30.3.2022 12:14:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
